marriage

فوبیای گربه یا ایلوروفوبیا [۱] یک فوبیای خاصی است که به معنای یک ترس مداوم و غیرمنطقی از گربه ها می باشد.

ایلورفوبیا ریشه در کلمات یونانی αἴλουρος (ailouros) به معنای گربه و φόβος (phóbos) به معنای ترسیدن دارد.

سایر اسم هایی که برای این فوبیا مورد استفاده قرار گرفته اند شامل فلینوفوبیا[۲]، الوروفوبیا[۳] و فوبیای گربه می باشند.
به چه نحوی می توانید فوبیای گربه را از بین ببرید؟

مراحل مربوط به درمان فوبیای گربه شامل نگاه کردن به تصاویر گربه، دیدن ویدئوهای مربوط به گربه ها، دیدن یک گربه از پشت پنجره و در نهایت قرار گرفتن در کنار گربه یا بچه گربه در یک اتاق است.

همچنین هیپنوتیزم درمانی یک روش درمان دیگری می باشد که برای درمان فوبیای گربه مورد استفاده قرار می گیرد.

هیپنوتیزم درمانی به شما کمک می کند تا تفکرات نیمه هوشیارانه مربوط به این فوبیا را مجددا ایجاد کنید.
چه مواردی منجر به ترس از گربه ها می شوند؟

تا به حال علت دقیق هیچ کدام از فوبیاها مشخص نشده اند. در مورد فوبیای گربه، حمله کردن یک گربه به فرد در دوران کودکی یا مشاهده کردن یک فرد دیگری که گربه به وی حمله کرده است، می توانند از جمله علل ایجاد فوبیای گربه باشند.

همچنین عوامل ژنتیکی و محیطی هم می توانند در ایجاد این فوبیا نقش داشته باشند.

نکته جالب توجهی که وجود دارد، عبارت از این مورد است که اغلب فوبیاهای خاص، به ویژه فوبیاهای حیوانات، در دوران کودکی به وجود می آیند.

[۱] Ailurophobia

[۲] Felinophobia

[۳] elurophobia
دلایل سندرم ترس از گربه

در ایران امار دقیقی از فوبیا به گربه وجود ندارد ولی به طور ۴۰درصد افراد (۳۰درصد زنان) از حیوانات خانگی (گربه، همستر، سگ، پرنده) ترس داند.

فقط در خود ایالات متحده نزدیک به ۲۲٫۲% از افراد حیوانات مختلف ترس دارند.

ترس از گربه ها با اسم های مختلفی شناخته می شود.

یک اسم رایجی که برای این فوبیا مورد استفاده قرار می گیرد، عبارت از ایلوروفوبیا است که ریشه در کلمات یونانی دارد (ailouros (گربه ها) و phobos (وحشت یا ترس)).
آیا گربه ها می ترسند؟

در صورتی که گربه ها دچار ترس شوند یا نتوانند فرار کنند، در یک جای ثابتی خواهند ایستاد.

گربه در این شرایط احساس خطر خواهد کرد.

ممکن است که از نظر ما یک فرد یا یک موقعیت خاص ترسناک نباشد، ولی ممکن است که گربه احساس کند که این فرد یا موقعیت خاص خطرناک می باشد.

در این شرایط گربه یک سری واکنش های دفاعی را نشان خواهد داد و به فردی که در برابرش قرار گرفته است حمله خواهد کرد.
انواع فوبیاها و روش های درمان آن:

    فوبیاهای اجتماعی – فوبیاهای اجتماعی عبارت از رایج ترین فوبیاهای موجود می باشند.
    آگورافوبیا [۱] – ترس از مکان های باز.
    آکروفوبیا [۲] – ترس از ارتفاعات.
    پترومرهانو فوبیا [۳] – ترس از پرواز.
    کلاستروفوبیا [۴] – ترس از مکان های بسته.
    انتوموفوبیا [۵] . ترس از حشرات.
    اوفیدیوفوبیا [۶]  – ترس از مارها.
    سینوفوبیا [۷] – ترس از سگ ها.
    مایزوفوبیا [۸]. مایزوفوبیا عبارت از ترس از کثیفی می باشد که به دلیل آلودگی باکتریایی یا میکروبی ایجاد می شود.
    تریپانو فوبیا[۹]. تریپانوفوبیا عبارت از یک ترس شدید نسبت به فرآیندهای بالینی می باشد که شامل تزریقات و سوزن های زیرپوستی هستند.
 

بارها و بارها در متون و مقالات مختلف با موضوع روانشناسی رنگ ها روبه رو شده اید.

اگر کمی بیشتر فکر کنید شاید برای تان این سوال مطرح شود که منظور از روانشناسی رنگ ها چیست؟

در پاسخ باید گفت همانطور که هر فردی ویژگی و هویت مخصوص به خود را دارد، رنگ ها نیز از فرهنگ  و مختصاتی مخصوص به خود برخوردارند و هر رنگ، زبانی منحصر به فرد دارد.

اگر کمی دقت کنید خواهید دید که احساس تان در هنگام ورود به مکانی سبز رنگ کاملا متفاوت با هنگامی است که به مکانی با رنگ آمیزی قرمز رنگ وارد می شوید.

در حالت اول ممکن است احساس آرامش و حتی خواب آلودگی کنید در حالیکه در مکان دوم احساس نشاط و انرژی بیشتری خواهید داشت.

روانشناسی رنگ ها به شما کمک می کند تا بتوانید از اثرات ناخودآگاه رنگ ها در زندگی، محل کار و خانه ی تان بهتر استفاده کنید و سرزندگی و نشاط بیشتری را تجربه کنید.

با ادامه ی مطلب همراه باشید تا شما را با مهم ترین مشخصات دنیای اسرارآمیز رنگ ها بیشتر آشنا کنیم.
رنگ خاکستری، نمادی از عقل و درایت

خاکستری نمادی از عقل و درایت است. تمایل به این رنگ می تواند نشان دهنده ی این باشد که به تفکر و فرزانگی علاقمند هستید و فردی فهیم و اهل فکر هستید.

خاکستری پوشان عموما از زندگی راضی اند و به افراد خوش فکر، ایده پرداز و با درایت علاقمند می شوند.

ممکن است فکر کنید این رنگ بیشتر مورد علاقه ی افراد مسن است اما جوانان خاکستری پسند نیز آن هایی هستند که خود را هم شأن افراد سن و سال دار می دانند و از این حالت خرسند هستند.

در صورتی که قصد دارید تا در فضایی، خوش فکر، جدی و همه چیز دان به نظربرسید، خاکستری می تواند انتخاب خوبی باشد.
رنگ سفید و تداعی معصومیت و پاکی

علاوه بر نو عروسان که سفید را به عنوان نمادی از معصومیت به تن می کنند، پرستاران و پزشکان نیز با استفاده از رنگ سفید، پاکی، استریل بودن و عدم وجود آلودگی را به دیگران تذکر می دهند.

در حقیقت ماهیت رنگ سفید آن است که می تواند شما را تمیز، پاک و معصوم نشان دهد.
رنگ مشکی و اعمال قدرت

مشکی یکی از پایه های ثابت اعمال قدرت است.

در صورتی که در محیطی رسمی هستید و قصد اعمال قدرت دارید، مشکی یکی از بهترین رنگ ها خواهد بود.

جالب است بدانید که مشکی در عین قدرت نمایی می تواند نشانه ای از اطاعت و فرمان برداری نیز باشد و بسیار مهم است که از ان در جای مناسب خود استفاده شود.

علاقمندان به رنگ مشکی غالبا افرادی خوش ذوق هستند و طبع و روحیه ای ظریف دارند.
مرکز مشاوره ستاره ایرانیان
رنگ خردلی و قلبی مهربان

خردلی پوشان غالبا افرادی خوش قلب اند و بهرتین دوستان به حساب می آیند.

این افراد ممکن است در شروع روابط دوستانه تا حدی محتاط به نظر برسند چراکه از عواقب اعتماد در هراس اند اما می توانید آن ها را به عنوان بهترین دوستان تان همیشه درنزد خود نگه دارید.
قرمز، رنگ جسارت و تضاد

قرمز یکی از رنگ های گرم و نماد افراط، هیجان و توانگری است.

ممکن است علاقمندان به این رنگ خصوصیان نسبتا متضادی را از خود بروز دهند.

می توان گفت عجله، تندی و رفتارهای تکانشی و قضاوت سریع از جمله ویژگی های دوست داران رنگ قرمر است.

ناگفته نماند که در کنار ویژگی های دردسر ساز گفته شده، قرمز ها معمولا افرادی خوش قلب  و بلند پرواز نیز هستند که کار را بر روایط ترجیح می دهند.
پرتقالی رنگ صداقت

علاقمندان به رنگ در خصوصیات اخلاقی با سبز تشابهات زیادی دارند. خودخواهی در رفتار ان ها دیده نمی شودوتعهد و وفاداری یکی از ویژگی های بارزشان است.

در ارتباط با این افراد کمتر دروغ خواهید شنید و اگر بتوانید در قلب شان نفوذ کنید، ارتباطی پایدار و همیشگی خواهید داشت.

نویسنده : مرکز مشاوره ستاره ایرانیان

همه ی ما می دانیم که اعتیاد می تواند تأثیر فوق العاده مضری بر زندگی فرد داشته باشد.

اعتیاد و رفتارهای اعتیاد آور می تواند منجر به طیف گسترده ای از علائم ناخوشایند و دلخراش باشد و یک سری عواقب ویرانگراز جمله خراب شدن روابط، کاهش عملکرد شغلی، سلامت جسمی ضعیف و تأثیر منفی بر امور مالی و شخصی به همراه داشته باشد.

اعتیاد یک ناتوانی روانی و جسمی برای متوقف کردن مصرف یک ماده شیمیایی، مواد مخدر، فعالیت یا ماده است، حتی اگر باعث آسیب روانی و جسمی شود.

اصطلاح اعتیاد فقط به وابستگی به موادی مانند هروئین یا کوکائین اطلاق نمی شود. فردی که نمی تواند جلوی مصرف داروی خاص یا مواد شیمیایی را بگیرد، وابستگی به ماده دارد.

اعتیاد یک بیماری مزمن است که می تواند ناشی از مصرف داروها باشد. به عنوان مثال، استفاده بیش از حد از مسکن های تجویز شده مواد افیونی، باعث مرگ روزانه افراد زیادی می شود که واقعا تاسف آور است.

اعتیاد یک اختلال عملکرد مزمن سیستم مغز است که شامل پاداش، انگیزه و حافظه است.

این مربوط به شیوه ای است که بدن شما یک ماده یا رفتاری را هوس می کند، به ویژه اگر باعث شود که اجبار یا وسواس به دنبال “پاداش” و عدم نگرانی از عواقب آن باشد.
شخصی که اعتیاد را تجربه می کند:

الف :قادر به دوری از ماده یا متوقف کردن رفتار اعتیاد آور نیست .
ب: عدم کنترل از خودش نشان می دهد .
ج : فاقد پاسخ عاطفی مناسب است.

با گذشت زمان، اعتیاد می تواند به طور جدی در زندگی روزمره اختلال و آشوب ایجاد کند . افرادی که اعتیاد را تجربه می کند نیز مستعد ابتلا به چرخه های عود و بهبودی هستند.

به این معنی است که ممکن است بین استفاده شدید و خفیف چرخه وجود داشته باشد.

متاسفانه هر ساله، اعتیاد به الکل، دخانیات، مواد مخدرغیرقانونی و مواد مخدر تجویز شده، به اقتصاد مملکت مان ضربه های هولناکی می زند .

درمان می تواند مدت زیادی طول بکشد و ممکن است پیچیده باشد اعتیاد یک بیماری مزمن با طیف وسیعی از اثرات روانی و جسمی است.

هر ماده یا رفتار ممکن است مدیریت متفاوتی داشته باشد و همچنین درمان متفاوتی نیاز است .

شناخت علائم اعتیاد اولین قدم برای کمک به خود یا راهنمایی شخصی است که برای توانبخشی به آن اهمیت داده می شود.

به همین دلیل درک درستی از علائم اعتیاد بسیارمهم است. جنبه های رفتاری، جسمی و روانی اعتیاد وجود دارد.

علائم رفتاری اعتیاد را بشناسید

علائم رفتاری شامل روابط بیرونی فرد با جهان است در حالی که علائم جسمی مربوط به تجلی بدن در اثر عوارض جانبی ناشی از مصرف داروی است.
علائم رفتاری شامل موارد زیراست:
۱- افکار و اعمال وسواسی

به دست آوردن و استفاده از مواد مخدر به اولویت های اصلی زندگی تبدیل شده است در حالی که تمام یا بیشترین تعهدات از جمله کار، خانواده یا مدرسه با یکدیگر کنار می آیند.
۲ – بی توجهی به صدمات ناشی ازاعتیاد

اگرچه سوء مصرف مواد مخدر باعث ایجاد اضطراب جسمی و روحی برای فرد و عزیزان آنها می شود، اما فردی که با اعتیاد دست و پنجه نرم می کند، متاسفانه استفاده از مواد مخدر یا الکل را ادامه می دهد.
۳ – از دست دادن کنترل

حتی در صورت تمایل به متوقف کردن یا کاهش مصرف مواد مخدر، فرد نمی تواند این کار را انجام دهد.
۴- انکار اعتیاد یا مخفی کردن مصرف مواد مخدر

فردی که با اعتیاد مقابله می کند، مصرف مواد مخدر خود را انکارمی کند. برای اجتناب از توجیه کردن دیگران، فرد ممکن است مخفیانه مواد مخدررا مصرف کند.

سوء مصرف مواد مخدر نمی تواند برای مدت طولانی پنهان بماند تأثیر آن بسیا چشمگیرو عینی است و فردی که از مواد مخدر استفاده می کند می تواند سریعاً از کنترل خارج شود .

تغییر در رفتار، غفلت از مسئولیت ها، فرسودن منابع مالی و درگیر شدن د رفتارهای جنایی برخی از بارزترین علائم یک مشکل مواد مخدر است.

اعضای خانواده، عزیزان و همکاران معمولاً در بهترین وضعیت برای تشخیص مشکل مواد مخدر از آنجا که با رفتار و عادات فرد آشنا هستند.
علائم جسمی اعتیاد

علائم جسمی اعتیاد می تواند به عنوان عوارض جانبی استفاده، در هنگام مصرف بیش از حد و یا در نتیجه برداشت از خود بروز دهد.

ممکن است تشخیص دادن علت علائم جسمی برای شخصی بسیار دشوار باشه ، اما اثرات شدید آن نیاز به درمان فوری پزشکی داره .

همچنین، درک این نکته ضروری است که علائم ترک در هنگام تنظیم بدن به دلیل عدم آشنایی مقادیر یک دارو، ایجاد میشه. این یک روند طبیعی است، اما برداشت آن می تواند خطرناک باشد.

نویسنده : مرکز مشاوره روانشناسی مشاورانه

شادي و شادماني يكي از مفاهيمي است كه همواره انسان ها به دنبال آن هستند.

همه ي ما در تلاشيم تا با كمك ابزارهاي مختلف، شادي را به دست آوريم و از غم و رخوت دور بمانيم.

اين مساله در دنياي امروز كه مشكلات، فشارهاي عصبي و دردرسرهاي دنياي مدرن را در خود جاي داده است، هر روز بيشتر و بيشتر مي شود.
اما براستي شادي چيست و چگونه مي توان شاد بود؟

چرا با وجود بالارفتن سطح رفاه و فناوري، افراد هر روز غمگين و غمگين تر مي شوند؟ آيا شما نيز به دنبال روشي براي وارد كردن شادي پايدار در زندگي تان هستيد؟

با ادامه ي مطلب همراه باشيد تا شما را با مفهوم شادي از ديدگاه روانشناسي مثبت نگر بيشتر آشنا كنيم.
روانشناسي مثبت نگر چيست؟

از ساليان دور، بحث در مورد اختلالات رواني رايج بوده است.

روانشناسان زيادي درباره ي اختلالاتي مانند افسردگي، اضطراب، اسكيزوفرني و.. صحبت كرده و به نتايج خوبي رسيده اند اما با مطرح شدن روانشناسي مثبت نگر، نوع تازه اي از تفكر در حوزه ي رونشناسي ايجاد شد كه به جاي تمركز بر بيماري، مفهوم سلامت را مد نظر قرار مي دهد.

به عبارت ديگر اكنون اطلاعات زايدي در مورد بيماري هاي رواني، چرايي و چگونگي شكل گيري و حتي درمان آن ها وجود دارد اما در روانشناسي مثبت نگر ما به دنبال ان هستيم كه قابليت ها و توانمندي هاي مثبت را ايجاد و تقويت كنيم تا مفهوم زندگي خوب حاصل شود.
روانشناسي مثبت نگر داراي چه مفاهيمي است؟

در اين رويكرد جديد، خبري از اسامي متنوع بيماري ها نيست. خوشحالي، لذت، انعطاف پذيري، سرسختي، خوش بيني، اميد، احساس كارايي و شادي از جمله مهم ترين مولفه هاي روانشناسي مثبت نگر هستند.

در اين مطلب سعي داريم تا شما را با “شادي” به عنوان يكي از مهم ترين عناصر اين رويكرد بيشتر آشنا كنيم.

شادي چيست و چگونه به دست مي آيد؟

نتيجه ي بررسي كتاب هاي زيادي در حوزه ي شادي نشان مي دهد كه شادي، در لحظه اتفاق مي افتد.

به عبارت ديگر شما در يك لحظه يا شاد هستيد و يا شادي را از دست داده ايد. نمي توان انتظار داشت كه شما اين لحظه را از دست دهيد و شادي نهفته در آن در انباري براي بعد ذخيره شود و به شما بازگردد.

در حقيقت در هر لحظه شما مي توانيد شادي را انتخاب كنيد و يا آن را از دست بدهيد و انتخاب ديگري وجود ندارد.
شادي از دست رفته را از دزدان شادماني تان پس بگيريد.

ممكن است با اين سوال مواجه شويد كه چرا شادي سخت و پيچيده است؟ چرا با وجود صرف هزينه هاي گزاف خوراك، خريد، تفريح و اندوختن مال و.. همچنان خبري از شادي نيست؟

در پاسخ بايد گفت اصولا شادي راهي سخت تر و مفيدتر است اما افرادي زيادي حاضرند مسير جاده ي افسردگي و غم را در پيش بگيرند چرا كه ساده ترين راه است و نيازي به تلاش و توجه ندارد.

براي كسب شادي پايدار در زندگي، لازم است تا سارقان شادي را شناسايي و خلع سلاح كنيد:
۱٫ مقايسه ي خود با ديگران

اگر مقايسه ي خود با ديگران به يكي از عادت هاي تان تبديل شده است، رنگ شادي را نخواهيد ديد.

بهتر است ليستي از افراد دور و برتان تهيه كنيد و به خودتان متذكر شويد كه هر يك از شما شرايط منحصر به فرد خود را داريد.
دست از مقايسه برداريد و شرايط مخصوص به خود را بپذيريد.

نويسنده : مشاوره ازدواج

طلاق و جدایی به عنوان یکی از مهم ترین تجارب ترومایی دوران زندگی طرح است که می تواند زوجین را در معرض خطرات جسمی و روانی قابل توجهی قرار دهد.

بر اساس آمارهای مبتنی بر تجارب بالینی، میزان قابل توجهی از افسردگی، اختلالات اضطرابی و علایم استرس پس از سانحه با طلاق همایند است.

اگر به عنوان فردی که طلاق را تجربه کرده است این مطلب را می خوانید، می توانید به خودتان تبریک بگویید.

تصمیم گیری برای جبران آسیب های پس از طلاق یکی از مهم ترین نقاط عطف زندگی شما خواهد بود که عزت نفس از دست رفته ی تان را بازسازی کرده و شما را برای مدیریت شرایط سخت کنونی تان یاری می کند.
۱- موقعیت فعلی تان را بپذیرید.

اولین و اساسی ترین گام در بهبود زخم های عاطفی ناشی از طلاق آن است که وقوع آن را علی رغم همه ی سختی ها بپذیرید.

اینکه زندگی چندین و چند ساله تان را نابود شده ببینید، احساسات منفی زیادی از جمله غم، اندوه، اضطراب و خشم را به همراه خواهد داشت.

بخشی از پذیرش موقعیت کنونی شامل پذیرش احساسات منفی فعلی تان نیز خواهد بود.

به خاطر داشته باشید که این احساسات همیشگی نخواهند بود و بهتر است برای تجربه ی آن ها خودتان را مستحق عذاب وجدان و سرزنش نبینید.

در این مرحله لازم است تا خودتان رابه عنوان فردی آسیب دیده در آغوش بکشید و از طریق همدلی با احساسات منفی، فرایند خودیاری را به خوبی طی کنید.

سوگواری برای زندگی از دست رفته یکی از مهم ترین نیازهای شماست که لازم است آن را بپذیرید.
۲- پیوندهای اجتماعی را تقویت کنید.

ممکن است در این مرحله نگرانی های زیادی در مورد حرف مردم، نظران اطرافیان، همکاران و.. داشته باشید.

آنچه مهم است آن است که در شرایط کنونی بیش از نشخوار افکار منفی، نیازمند تقویت ارتباطات اجتماعی تان هستید.

برای خودتان دوستان جدیدی بیابید، ارتباط با اقوام و دوستان سابق را تقویت کنید، مسافرت های گروهی را در اولویت اول قرار دهید و ازلاک تنهایی و انزوا خارج شوید.

اهمیت این نکته در ان است که از طریق تقویت ارتباطات جمعی، خود را در مقابل احتمال ابتلا به افسردگی واکسینه کرده اید و بحران فعلی تان را با قدرت بیشتری مدیریت می کنید.

    چگونه آسیب های بعد از طلاق را ترمیم کنیم؟
    روانشناسی اعتماد به نفس از دست رفته
    روان شناسی حیرت آور، گزارشی از یک نمونه واقعی
    هوش هیجانی و مدل چهارعاملی گلمن
    آیا روان شناسان اینترنتی رایگان واقعی هستند؟

۳-زمانی را به خودآگاهی اختصاص دهید.

اهمیت اختصاص زمانی برای افزایش خودآگاهی از آن جهت است که بتوانید عزت نفس آسیب دیده ی خود را بازسازی کنید.

در این شرایط ممکن است احساس کنید فردی دوست داشتنی نیستید، مستحق ارزش و احترام نبوده اید و یا اینکه زندگی خوب در شان شما نبوده است.

خودآگاهی به شما کمک خواهد کرد تا نقاط مثبت و منفی تان را در کنارهم نظاره کنید و خود را به عنوان فردی واقعی بپذیرید.

برای این منظور، یست از نقاط ضعف و قوت خود تهیه کنید.

می توانید از دیگران نیز تقاضا کنید تا در مورد ویژگی های تان بازخوردهایی ارایه دهند.

 پس از تکمیل لیست ویژگی ها، نیازمند آن هستید که ویژگی های مثبت را هر روز به خود یادآوری کنید و برای جبران نقاط ضعف تان برنامه ریزی کنید.

نتیجه ی نهایی حرکت در این مسیر، این خواهد بود که خود را به عنوان فردی عزت مند می پذیرید و احساسات منفی را به قدرت گذشته تجربه نخواهید کرد.
۴- پاسخی برای سوال ” دلایل اصلی شکست ” پیدا کنید.

تجربه ی طلاق، تجربه ای حاکی از شکست است مگر آنکه بتوانید از آن به شیوه ای مثبت درس بگیرید.

بدین منظور لازم است به این سوال اساسی پاسخ دهید که ” دلایل اصلی شکست در زندگی مشترک من چه بود؟ ” و یا ” اگر چه رفتارهایی را بروز می دادم/ نمی دادم، زندگی موفقیت آمیزی داشتم؟ ”

به یاد داشته باشید که آگاه نبودن نسبت به دلایل شکست، احتمال تکرار شکست را افزایش خواهد داد.

تلاش کنید تا به دلایل عدم موفقیت خود آگاه شوید و آنها را اصلاح کنید.

ممکن است در این مسیر نیازمند استفاده از کمک های تخصصی یک روانشناس یا مشاور خانواده نیز باشید.

به عنوان مثال در صورتی که دایما در دام افراد سوء استفاده گر و غیر حمایت گر می افتید، بررسی طرحواره های ناکارآمد اولیه تان به شما کمک خواهد کرد تا این چرخه را متوقف کرده و روابط سالم تری را تجربه کنید.
۵- از تفکر شناسایی مقصر، فاصله بگیرید.

ذهن افرادی که طلاق را تجربه کرده اند به صورت ناخودآگاه در پی یافتن مقصر است.

ممکن است زمان زیادی را به این اختصاص دهید که مقصر اصلی این شکست چه فرد یا افرادی بوده اند؟

بررسی ها نشان می دهد که نشخوار افکاری از این دست نه تنها به حل مشکل تان کمکی نخواهد کرد بلکه احتمال افسردگی را تا حد زیادی افزایش می دهد.

بهتر است برای کمک به خودتان از این افکار فاصله بگیرید و تلاش کنید تا سهم خودتان در رابطه را شناسایی و اصلاح کنید.
 

نویسنده : مرکز مشاوره روانشناسی ایران

آیا کودکان شما شلوغ می کنند و همه چیز را به هم می زنند؟ آیا صدای تلویزیون زیاد است و صدا تیراندازی مربوط به بازی های ویدئویی شما را عصبی می کند؟ این مواردی که به صورت مداوم در خانه شما صورت می گیرد، منجر به عصبی شدن شما خواهد شد.

همچنین همسایه ها و دوستانتان هم سر و صدا می کنند و همسر شما در حمام منتظر است تا سر و صداها کم شوند و محیط خانه آرام شود. آیا این صداهای وحشتناک برای شما هم آشنا هستند؟

در صورتی که پاسخ شما بله باشد، نباید بیش از این منتظر بمانید و باید همین الان شروع به ایجاد یک محیط آرام در خانه خودتان بکنید تا بتوانید یک زندگی آرامش بخشی را در کنار اعضای خانواده تان داشته باشید.

مراحل
۱٫ تمایل داشتن به اجرای یک سری محدودیت ها و مطمئن شدن در مورد اجرای آنها.

شاید این مورد اولین و مهمترین چیزی می باشد که باید انجام دهید. این مورد به معنای در نظر گرفتن یک سری محدودیت هایی برای زمان ها، میزان صداها و فعالیت ها و زمان خوابیدن می باشد.

این قوانین در مورد والدین هم وجود دارد؛ در صورتی که کودکان برای رفتن به مدرسه والدینشان را از خواب بیدار کنند، این وضعیت یک وضعیت نامناسبی برای والدین خواهد بود که هر صبح اتفاق می افتد.

در صورتی که والدین همزمان با کودکان بخوابند، بیدار شدن در هر روز صبح برای آنها یک کار سختی نخواهد بود؛ خوابیدن یک مورد مهمی برای والدین می باشد، ولی آنها نباید انتظار داشته باشند که در حین رفتن کودکان به مدرسه بخوابند.

۲٫ یک خانه آرام تر را تصور کنید.

چه چیزی می بینید؟ مواردی که تصور کرده اید را بنویسید و به منظور دستیابی به یک محیط خانگی آرام تر، این موارد را به عنوان اهداف خودتان در نظر بگیرید.

شما در ذهن ناخودآگاه خودتان یک تصویر درستی از یک خانه ای خواهید داشت که می خواهید در چنین خانه ای زندگی کنید – همواره این مورد را در نظر داشته باشید و به تدریج برای دستیابی به آن تلاش کنید.

۳٫ بنشینید و یک لیست از مواردی تهیه کنید که منجر به ایجاد بیشترین صداها می شوند و آرامش خانه شما را از بین می برند.

این موارد عبارت از اولین مواردی هستند که شما باید در مورد محدودیت های اعمال شده در نظر بگیرید. زمانی که قرار است یک مهمان به خانه شما بیاید، صدای تلویزیون را کم کنید و میزان استفاده از کامپیوتر را محدود کنید. همچنین یک سری محدودیت هایی را برای موارد کوچک در نظر بگیرید.

کودکان به اسباب بازی ها و سرگرمی نیاز دارند، ولی این بدان معنا نیست که آنها به تلویزیون و بازی های ویدئویی نیاز دارند.

سعی کنید که فرزند شما به جای بازی های ویدئویی، به بازی هایی همانند شطرنج، Mahjong (یک بازی چینی که با ۴ نفر و ۱۴۴ کاشی انجام می شود) و تخته نرد مشغول شود.

همچنین هزینه مربوط به بازی های قدیمی و بازی های تخته ای بسیار کمتر از هزینه بازی های تلویزیونی و بازی های ویدئویی دارای میز فرمان است.

۴٫ مشخص کردن یک جدول مربوط به وظایف.

این جدول وظایف باید برای هر یک از اعضای خانواده وجود داشته باشد و شامل روزها و تاریخ های سررسید باشد.

هر چقدر که کار مشخص شده بزرگتر باشد، باید چارچوب زمانی در نظر گرفته شده برای آن هم طولانی تر باشد تا فرد به آرامی بتواند آن را انجام دهد – در واقع فرد بتواند کار خودش را به صورت بخش به بخش انجام دهد، به جای اینکه شعبده بازی بکند و همه کارها را به صورت یکجا انجام دهد.

۵٫ همه موارد در هم ریخته را مرتب کنید.

بی نظمی و در هم ریختگی منجر به ایجاد استرس، عجله و عدم توانایی برای درست فکر کردن می شود. هر چقدر که وسایل کمتری در روبروی شما وجود داشته باشد، احساس آرامش بیشتری خواهید داشت. همچنین مشخص است که این شرایط به تمیزکاری کمتری هم نیاز خواهد داشت.

در صورتی که کودکان اسباب بازی ها، کتاب ها و بازی هایی زیادی داشته باشند، در منظم کردن این موارد به آنها کمک کنید. آنها می توانند وسایل خودشان را در انبارها نگهداری کنند، ولی به آنها بگویید در صورتی که وسایل شان سه بار پشت سر هم در اتاق پخش شده باشد و جمع نشود، این وسایل را به نزدیک ترین مغازه خیریه خواهید داد.

شما باید قصد چنین کاری را به صورت واقعی داشته باشید و برای اینکه این کار شما یک تاثیر مناسبی داشته باشد، باید خودتان را برای چنین کاری آماده کنید.

۶٫ همزمان با اینکه درست می کنید، تمیز کنید.

در صورتی که شما بتوانید وسایل استفاده شده در آشپزی را در حین آماده شدن غذا بشورید، در این صورت ظرف های آلوده کمتری خواهید داشت. همین مورد در رابطه با تمامی وسایل مورد استفاده در حین هر کار دیگری هم مصداق دارد – به هر فردی آموزش دهید که بعد از استفاده کردن از هر وسیله ای، آن را به جای قبلی خودش برگرداند.

یک سری سبد ها و صندوق های انباره ای بخرید و آنها را برچسب گذاری کنید و افراد خانواده را تشویق کنید که وسایل مورد استفاده را به جای قبلیش برگردانند.

۷٫ برای وعده های غذایی برنامه داشته باشید.

در صورتی که همواره نگران این مسئله هستید که چه غذایی را برای شام آماده کنید، هر هفته نیم ساعت از وقت خودتان (معمولا عصر یک شنبه زمان خوبی است) را صرف تهیه یک برنامه غذایی برای هفته آینده کنید.

این بدان معنا نیست که شما باید یک برنامه غذایی خاصی را در نظر بگیرید یا همه وقت خودتان را صرف آشپزی کنید، ولی حداقل بنویسید که “پاستا – دوشنبه”، “استیک – سه شنبه”، “پیتزا – چهارشنبه”، “سوشی – پنج شنبه”، “بیرون رفتن – جمعه”. در این حالت شما یک ایده ای را در مورد وعده غذایی اصلی خواهید داشت و در حالی که عناصر اصلی در دسترس شما قرار دارند، می توانید هر شب در مورد چاشنی ها و سبک مورد استفاده تصمیم گیری کنید.

نویسنده : همسرانه

آیا خانواده شما یک خانواده سوء استفاده کننده یا مخربی است یا اعضای آن وظایف خودشان را به درستی انجام نمی دهند؟ تصمیم گیری در مورد نپذیرفتن خانواده خود یک تصمیم ساده ای نمی باشد؛

ولی در برخی مواقع بهترین روش ممکن برای جدا شدن از گذشته دردناک و محافظت از خودتان، فرزندانتان و دارایی خودتان در برابر خطرات آینده، از بین بردن ارتباط خود با خانواده می باشد.

شما با توجه به سن و موقعیت (و جایی از جهان که در آنجا زندگی می کنید)، می توانید از یک سری ابزارهای قانونی برای دور نگهداشتن خانواده از خودتان استفاده کنید.
روش یک از دو
دور ماندن از خانواده در دوران کودکی

۱٫ از خدمات محافظت از کودکان استفاده کنید.

در صورتی که سن شما کمتر از ۱۸ سال باشد و احساس کنید که محیط زندگی شما یک محیط خطرناکی است، برای دریافت کمک به خدمات محافظت از کودک که در منطقه تان وجود دارند، مراجعه نمایید. این کار مهمترین و اولین اقدامی می باشد که شما باید برای دستیابی به یک محیط ایمن انجام بدهید.

زمانی که شما از خانواده خودتان طرد شده باشید، CPS به شما کمک خواهد کرد تا در برابر آسیب های احتمالی ایجاد شده از طرف خانواده خودتان ایمن باشید.

در صورتی که در مورد تماس گرفتن با CPS تردید داشته باشید، در رابطه با گزینه های در دسترس خودتان با یک معلم، مشاور مدرسه یا والدین دوستان خودتان صحبت کنید.

نکته ای که باید در نظر داشته باشید، عبارت از این مورد است که به محض اینکه به سن ۱۸ سالگی برسید، والدین شما از نظر قانونی حق نخواهند داشت تا در مورد شما تصمیم گیری کنند.

شاید شما با خانواده خودتان زندگی نکنید، ولی آیا آنها واقعا خطراتی را برای شما ایجاد می کنند؟ در صورتی که جواب شما «خیر» باشد، شاید بهترین انتخاب برای شما، ماندن در خانواده باشد. زمانی که به سن ۱۸ سالگی برسید، شما می توانید هر طور که خودتان مایل باشید زندگی کنید.

۲٫ در مورد جدا شدن خودتان از خانواده تصمیم گیری کنید.

در صورتی که شما نوجوان باشید، راه قانونی مربوط به جدا شدن از خانواده، عبارت از “مستقل شدن” از آنها می باشد. این بدان معنا است که با شما به عنوان یک فرد بزرگسال، یک برخورد قانونی صورت خواهد گرفت و این حق را خواهید داشت که در مورد خودتان تصمیم گیری کنید و والدینتان از این به بعد، سرپرست های قانونی شما نخواهند بود.

در اکثر کشور ها، شما باید حداقل ۱۶ ساله باشید تا بتوانید درخواست مستقل شدن از خانواده را بدهید. این انتخاب زمانی می تواند یک انتخاب درستی باشد که موارد زیر در مورد شما مصداق داشته باشند:

• والدین شما افراد سوء استفاده کننده ای باشند.
• والدینتان نتوانند از شما محافظت کنند.
• وضعیت موجود در خانه والدینتان، برای شما نفرت انگیز باشد.
• شما از نظر مالی مستقل باشید و بخواهید که حقوق مربوط به یک فرد بزرگسال را داشته باشید.

۳٫ داشتن استقلال مالی.

دادگاه اجازه مستقل شدن را به شما نخواهد داد، مگر اینکه بتوانید اثبات کنید که می توانید از والدین خودتان مستقل باشید و همانند یک فرد بزرگسال زندگی کنید.

این شرایط به معنای داشتن پول کافی برای تامین هزینه مربوط به محلی که در آن زندگی می کنید، خرید لوازم، داروهای پزشکی و سایر مخارج می باشد.

در صورتی که شما مستقل شده باشید، خانواده شما هیچ مسولیتی در قبال پرداخت پول برای تامین نیازهای مبنایی شما نخواهد داشت.

این پروسه را از طریق پیدا کردن کار در سریعترین زمان ممکن شروع کنید. تا جایی که می توانید پول پس انداز کنید؛ پول به دست آمده را برای مواردی خرج نکنید که هیچ نیازی به آنها ندارید.

از خانه مربوط به والدین خودتان بیرون بیایید و به آپارتمان خودتان بروید. همچنین شما تا زمانیکه مشخص شود این استقلال دائمی و قطعی می باشد، می توانید در کنار یکی از دوستان یا بستگان خودتان بمانید.

۴٫ از والدین خودتان اجازه بگیرید.

در صورتی که والدینتان موافقت کنند که نمی خواهند از نظر قانونی مسولیتی در برابر شما داشته باشند، در این صورت فرآیند مستقل شدن به صورت راحت تری انجام خواهد شد.

در صورتی که آنها با مستقل شدن شما موافقت نکنند، در این صورت شما باید اثبات کنید که آنها والدین مناسبی نمی باشند.

۵٫ تشریفات اداری را انجام بدهید.

شما باید درخواست مربوط به مستقل شدن را پر کرده و ارائه بدهید؛ شما می توانید در دادگاه منطقه ای خودتان این برگ درخواست را تهیه کنید.

همچنین شما باید برگه های مربوط به وضعیت مالی، وضعیت شغلی و وضعیت زندگی خودتان را هم پر کنید.

در صورت امکان سعی کنید که در حین پر کردن این برگه ها، از یک نوع کمک قضایی استفاده نمایید.

یک وکیلی که با قوانین موجود در ایالت یا کشور شما آشنا است، می تواند در طول این فرآیند به شما کمک کند تا مطمئن شوید که همه برگه ها را به صورت درستی پر کرده اید.

برای این منظور سعی کنید از روش های مربوط به نحوه استخدام یک وکیل در حین داشتن درآمد پایین استفاده نمایید.

۶٫ در جلسات مقدماتی و جلسات تعیین شده توسط دادگاه حضور داشته باشید.

بعد از آنکه شما درخواست و سایر برگه های خودتان را به دادگاه تحویل بدهید، یک تاریخی را برای جلسه مقدماتی دریافت خواهید کرد که هر دو شما و والدینتان باید در آن جلسه حضور داشته باشید.

وضعیت شما بررسی خواهد شد و در صورتی که والدینتان نسبت به مستقل شدن شما اعتراض داشته باشند، شما باید در جلسات دادگاه حضور داشته باشید تا اثبات کنید که والدینتان صلاحیت کافی را برای سرپرستی شما ندارند.

ممکن است که بعد از جلسه مقدماتی، یک بررسی از وضعیت خانه شما صورت بگیرد.

در صورتی که با موفقیت اثبات کنید که شما می توانید (و باید) همانند یک فرد بزرگسال زندگی کنید، در این صورت هیچ مشکلی برای جدا شدن از والدین و اعضای خانواده تان نخواهید داشت – به صورت مناسبی از آنها جدا خواهید شد.

نویسنده : همسرانه

برهنه بودن خانواده می تواند به دلیل ارزش های فرهنگی یک موضوع منحرف کننده ای باشد، ولی برهنه بودن اعضای خانواده در کنار یکدیگر یک مورد کامل عادی و صحیحی می باشد.

در واقع در نظر گرفتن برهنگی به عنوان یک حالت طبیعی و نرمال می تواند به کودکان شما کمک کند تا یک تصویر بدنی سالمی را به دست بیاورند و زمانی که به سن رشد می رسند، قرار ملاقات های (عشقی) سالمتری داشته باشند.

با این وجود، تمرین برهنه بودن در خانواده به صورت ایمن اهمیت زیادی دارد. شما می توانید این کار را از طریق آموزش دادن به کودکتان در مورد برهنه بودن، مشخص کردن قواعد و محدودیت ها و شناسایی مشکلات بالقوه انجام دهید.
روش یک از سه:
آموزش دادن به کودکان در مورد برهنه بودن
۱٫ به فرزندتان آموزش دهید که برهنه بودن یک مورد طبیعی می باشد و مربوط به سکس نیست.

بر اساس فرهنگی که شما در آن زندگی می کنید، ممکن است برهنه بودن را به عنوان یک مورد جنسی در نظر بگیرید. با این وجود، این حالت طبیعی ترین حالت ممکن می باشد.

زمانی که شما در کنار فرزندانتان برهنه هستید، یک رفتار طبیعی و نرمالی داشته باشید.

آنها را تشویق کنید که برهنه بودن را به عنوان یک بخش مهمی از هویت انسانی در نظر بگیرند، نه به عنوان یک کار جنسی.

برهنه بودن لزوما به معنای تحریک جذابیت جنسی نیست. در خانواده خودتان سکس و برهنه بودن را از هم جدا کنید تا برهنه بودن در محیط خانوادگی به صورت مناسبی تمرین شود.

هشدار: بهترین حالت این است که حالت برهنه بودن خانواده را در زمانی که بچه های شما در سنین پایینی هستند، به آنها آموزش دهید.

در صورتی که شما بچه های بزرگی داشته باشید، باید برهنه بودن را در زمانی تمرین کنید که این بچه ها در کنار شما نباشند، هر چند که آنها با این موضوع هیچ نوع مشکلی نداشته باشند.

۲٫ برهنه بودن ایمن در مقابل جنس مخالف را از سنین اولیه آموزش دهید.

یکی از بزرگترین چالش های خانواده، عبارت از سر و کار داشتن با جنسیت های متفاوت می باشد. کودکان سوالات زیادی دارند و ممکن است برخی افراد در کنار شما راحت نباشند.

نحوه برهنه بودن در مقابل جنس مخالف را از همان اوایل کودکی یا هر چه زودتر به فرزندانتان آموزش دهید.

به سوالات فرزندانتان در مورد تفاوت های مربوط به بدن اعضای مختلف خانواده، همانند اندام های جنسی و موی بدن، پاسخ دهید. شاید شما این پاسخ را بدهید که “من موی بیشتری نسبت به شما دارم، چرا که من بالغ و بزرگ هستم.

شما هم در آینده مو خواهید داشت” یا “شما یک آلت تناسلی مردانه دارید و خواهر شما واژن دارد، به همین دلیل آلت تناسلی شما با هم متفاوت است.”

توضیح بدهید که در رابطه با لمس کردن، چه چیزی مناسب و چه چیزی نامناسب می باشد.

ممکن است بگویید که “لمس کردن شما به نحوی که منجر به ایجاد ناراحتی در شما شود، یک مورد مناسبی نمی باشد. همچنین هیچ شخصی نباید این بخش از بدن شما را لمس کند.”

دیده شدن بدن والدین به صورت لخت توسط فرزندان، در صورتی که به صورت سکسی نباشد و کودک مشکلی در رابطه با آن نداشته باشد، هیچ نوع ایرادی ندارد.

۳٫ در حین برهنه بودن، تصویر بدنی سالم را برای فرزندانتان آموزش دهید.

یکی از مهمترین مزیت های تمرین کردن برهنه بودن خانواده، ایجاد یک تصویر بدنی سالم و مناسب برای کودکتان می باشد.

زمانی که شما در کنار آنها برهنه هستید، راحت باشید و به بدن خودتان افتخار کنید. علاوه بر این، زمانی که در کنار فرزندانتان قرار دارید، هیچ وقت نسبت به بدن خودتان انتقاد نکنید.

به جای اینکه بگویید “این کاش از دست این شکم راحت می شدم”، بگویید که “من خوشحالم که بدن من توانسته است تو را به دنیا بیاورد.”

۴٫ زمانی که در یک جمع خانوادگی قرار دارید، از بروز تمایلات جنسی اجتناب کنید.

هر چند که احساسات جنسی یک مورد عادی و سالمی می باشند، ولی فقط باید در جاهای خلوت این احساسات را بروز دهید.

در غیر این صورت ممکن است که بچه های شما در رابطه با موارد درست و نادرست دچار اشتباه شوند.

در صورتی که شما تحریک شده باشید، آلت تناسلی خودتان را بپوشانید یا با آوردن یک بهانه ای به یک اتاق دیگری بروید.

همچنین در زمانی که فرزندانتان در کنارتان قرار دارند، هیچ وقت همسر خودتان را به صورت سکسی لمس نکنید.

برای مثال زمانی که فرزندانتان در کنارتان قرار دارند، پستان همسرتان را فشار ندهید یا اندام های تناسلی وی را لمس نکنید. شاید فرزندانتان فکر کنند که آنها هم باید این کار را انجام دهند، چرا که شما این کار را برایشان مدلسازی می کنید.

۵٫ به آنها توضیح دهید که هنجار های فرهنگی متفاوتی در مورد برهنگی وجود دارند.

در مورد برهنه بودن، هر فرهنگی ارزش های مختص به خودش را دارد. برای مثال، فرهنگ های اروپایی در مورد برهنه بودن در محیط خانواده و محیط عمومی، بازتر می باشد؛ این در حالی است که سایر فرهنگ ها معتدل تر هستند.

وجود داشتن ارزش های فرهنگی متفاوت و سوال پرسیدن در مورد ارزش های موجود در مکانی که شما زندگی می کنید، هیچ نوع مشکلی را ایجاد نمی کند.

با این وجود، در رابطه با این تفاوت ها با فرزندانتان صحبت کنید تا آنها درک مناسبی از تفاوت موجود در زندگی خودشان و زندگی دوستانشان داشته باشند.

ممکن است شما بگویید که “ما در خانواده خودمان دوست داریم که به طبیعت نزدیک باشیم و از بدنمان تجلیل می کنیم.

این بدان معنا است که برهنه بودن در کنار اعضای خانواده برایمان یک مورد عادی می باشد.

برخی از دوستان شما به دلیل اینکه دارای ارزش های خانوادگی متفاوتی هستند، ممکن است که این شرایط برایشان عادی نباشد.”

نویسنده : همسرانه

آیا می دانید چگونه یک کودک خوش بین تربیت کنیم؟ مهم تر از همه، کودکانی که نیمه پرلیوان را می بینند بهتر می توانند در برابر چالش های زندگی مقابله کنند و شادتر باشند. در ادامه شش نکتهوجود دارد که به شما کمک می کندبا دیدگاهی آفتابی به زندگی بنگرید.

دلایل زیادی در ترغیب خوش بینی در کودکان ما وجود دارد از جمله آنها می توان به اثرات بادوام مثبت بر بهزیستی روانی و جسمی آنها اشاره کرد (آیا می دانستید که خوش بین ها به احتمال زیاد بیش از صد سال عمر می کنند؟) اما چطور به سوی پرورش کودک خوش بین برویم؟ شش نکته زیر برای تازه واردها پیاده کنید و نظاره گر اثرات مثبت آن در بقیه اعضای خانواده خود باشید.

کمتر شکایت کنید

افسانه اغلب داد و بیداد می کند طوری که با فریاد پسران 2 و 4 ساله اش را از زیر باران با مراقب کودک سوار ماشین می کند و می برد. او ممکن است بگوید”ما هرگز نمی خواستیم به آنجا برویم” یا”ما همیشه دیر میاییم.

“گرچه تمرکز بر افکار و احساسات مثبت نوعی بدبینی کلاسیک است. هر چه بیشتر برای مسائل مالی آه و ناله کنید یا روز کاری را سخت تر کنید بیشتر احتمال دارد فرزندان شما نیز همان ها را یاد بگیرند. در واقع، درمورد چیز هایی صحبت کنید که موفق بوده اند (من امروز در محل کارم یک پروژه بزرگ را تمام کردم) یا”من امروز در اداره پست به بهترین شکل برخورد کردم”. مهناز بعد ازشام با دوقلوهای نُه ساله اش “گل ها و تیغه ها”بازی می کند؛ که در آن هر یک از اعضای خانواده می توانند به بهترین و بدترین شکل ممکن حوادث اتفاق افتاده برای خود در طی روز را بازگو کنند. به جای گله کردن از ناراحتی هاباید هدف تمرکز بر مثبت ها باشد. رسیدن به فینال بازی بخش دلخواه مهناز است. او می گوید”همه ما در کاشتن یک نهال امید برای فردا سهیم هستیم”

انتظارات بالا داشته باشید

زیبا حتی قبل از شروع پیش دبستانی پسرهایش برای یادآوری به آنها فهرستی از کارهایی برای انجام دادن از قبیلزمان خواب، لباس پوشیدن، مسواک زدن و مرتب کردن اتاق را در بالای کلید برق اتاق آنها چسباند. مادری می گوید به آنها اجازه پایین آمدن برای خوردن صبحانه را نمی دهم تا وقتی که همه کارها را انجام دهند. در حالی که بیکر اساساً برای کاهش بارکاری خودش از قبل برنامه ریزی می کرد خیلی زود متوجه شد که پسرانشاز این برنامه روتین نیز سود می برند. او می گوید آنها هیجان زده همه پله ها را پایین آمدند و گفتند مادر تختخواب خود را خیلی خوب مرتب کردیم. بیا ببین. آنها “احساس غرور زیادی داشتند”.

کودکان نگرش”خواستن توانستن است” خوش بینانه ای ایجاد نمی کنند تا زمانی که آنها فرصتی برای اثبات ارزش خود بداشته باشند. دکترتامر چانسکی روانشناس کودک و نویسنده کتاب کودک گوید واگذار کردن کارهای نیمه تمام به کودکان برای کامل کردن موحب ایجاد احساس شایستگی در آنها می شود. این کارها باید متناسب با سن کودک باشند از آنجایی که سرآغاز موفقیت در کودکان می شود. کودک دوساله می تواند اسباب بازی ها را جمع کند؛ کودک سه ساله لباس های کثیف را درون سبد بیندازد، کودک چهار ساله بشقاب ها را با خود تا ظرفشویی حمل کند، کودک پنج ساله سطل زباله را خالی کند و کودک شش ساله توانایی مرتب کردن لباس های شسته شده را دارد.

ریسک پذیری معقول را ترغیب کنید

برای همه ما سخت است که از فرزندان خود در برابر آسیب هامحافظت کنیم. سقوط میله های میمون ها جلوی دوستان یا پیوستن به لیگ هاکی روی یخ آن هم وقتی که شما اسکیت سواری بلد نیستید موجب احساس شرمندگی می شود پس کاملاً طبیعی است که بخواهیم از فرزندان خود در این گونه موقعیت ها حمایت کنیم. اما او را از انجام این کارها بر حذر دارید زیرا ممکن است به اندازه دیگر کودکان ماهر نباشد لذا اعتماد به نفس او از بین می رود و کم کم بدبینی در او نمایان می شود.دکتر میشل تامپسون مشاور و نویسنده به والدین تأکید می کند؛ شما به راحتی با تسلط و کنترل گریمسبببی اعتمادی کودک می شوید. به کودک پیش دبستانی خود اجازه دهید تا به تنهایی در حیاط پشتی بازی کند یا بدون همراهی شما مانند یک اسکورت به گردش میدانی درسی برود. با گذشت زمان کارهای پرخطر بزرگتری مانند صخره نوردی جشنواره ای یارفتن به اردوهای تابستانی دور از خانهرا متقبل می شوند. دکتر تامسون می گوید شما که نمی خواهید کودک خود را از امتحان کردن حوادث جدید بترسانید. شما دوست دارید او به خانه برگردد و بگوید “مامان، از پسش براومدم!”

منبع :شش نکته برای تربیت کودک خوش بین-تربیت کودک

برنامه‌های مهاجر

هر روز صبح برای نوگلان باغ امید برنامه‌ای با عنوان شکوفه‌ها پخش می‌شود. بخش اعظم برنامه با پخش تصویر تعدادی بچه روی صندلی‌های کنار هم در محیطی کوچک می‌گذرد. مجری برنامه یا همان خاله مجری از بچه‌ها نام‌هایشان را می‌پرسد (که البته تا اینجا فرق چندانی با خاله نرگس ندارد) و بعد از آن بینندگان را به دیدن «یه برنامه» دعوت می‌کند. این «یه برنامه» اصولا تصاویری است از هنرنمایی‌های گروه اجتماعی برنامه در مکان‌های مختلف. مثلا در مهدکودکی، مدرسه‌ای جایی. چون در تمام طول پخش برنامه، بالای تصویر شماره تلفن‌هایی حک شده که شما می‌توانید از طریق تماس با یکی از آنها، گروه شکوفه‌ها را در مجالس خود ببینید.

مسابقه

یکی از مسابقاتی که خاله انجام می‌دهد: «بچه‌ها کی می‌تونه پنج بار بگه دایی چاقه، چایی داغه» و ما شاهد تلاش همه بچه‌ها هستیم و این چیزی بین پنج تا ۱۰ دقیقه زمان می‌برد.

گریم

اگر از پارکی یا شهربازی‌ای عبور کرده باشید، حتما هنرمندی را دیده‌اید که صورت بچه‌ها را نقاشی کرده و آنها را تبدیل به روباه، خرس، سگ، گرگ، چلپاسه و… می‌کند. حالا شما در این برنامه می‌توانید تمام روند تبدیل‌شدن یک خردسال به یک سگ را تماشا کنید.

جالب توجه‌ترین نکته حین پخش برنامه، تبلیغاتی است که به صورت زیرنویس به نمایش درمی‌آید. می‌توانید حدس بزنید اکثرشان در مورد چیست. دستگاه‌های تقویت جنسی! که اصرار زیادی دارند به هولوگرامشان توجه شود. از اینها که بگذریم، شما کودکی را تصور کنید که در خانه نشسته و مشغول تماشای خاله و شیرین‌کاری‌هایش است و در عین حال از مادرش می‌پرسد: «مامان لارجر باکس چیه؟ منم می‌خوام!»

مسابقه تلفنی

این برنامه بی‌نظیر است. این را جدی می‌گویم. به نظرم صدا و سیمای خودمان چنین چیزی کم دارد. مطمئنم جذابیتش خیلی خیلی بیشتر از «فاصله‌ها» و اینهاست.

شرح ماجرا:

مجری پرانرژی(!) برنامه، که اکثر مواقع جوانی است با تیپ و قیافه‌ای منحصربه‌فرد به نام مثلا: «آقا مهدی»، از شما می‌خواهد با شماره‌های برنامه تماس بگیرید و رمز مسابقه را حدس بزنید. البته گاهی هم به جای استاد – آقامهدی – از چند خانم جوان استفاده می‌شود.

شرح مسابقه:

اگر در این مسابقه شرکت می‌کنید، باید یک کلمه را که پاسخ مسابقه است، پیدا کنید. در طول تاریخ این مسابقه، فکر نمی‌کنم تا حالا پیش آمده باشید که کسی برنده شود. چرا؟ خط بعدی را بخوانید.

یک قسمت از مسابقه:

گوشه تصویر نوشته شده – – – ش.

یعنی رمز مسابقه، کلمه‌ای چهار حرفی است که پایانش «ش» دارد. حالا این کلمه حول و حوش چه مضمونی است؟ هیچ کس نمی‌داند! شما باید زنگ بزنید به آقامهدی و هر کلمه چهارحرفی را که پایانش «ش» دارد و به نظرتان می‌رسد، به عنوان پاسخ بیان کنید؛ شاید جواب مسابقه باشد!

علت جذابیت:

تمام جذابیت مسابقه مربوط به این رقابت هوشمندانه نیست. ماجرای اصلی در فاصله بین تماس‌های شرکت‌کنندگان صورت می‌گیرد. جایی که یک موزیک (گاهی آدم فکر می‌کند دارد به خود کلمه «موزیک» توهین می‌کند!) پخش می‌شود و مجری برنامه در حال انجام حرکات موزون، روی آن لب هم می‌زند. یک بار ببینید عاشقش می‌شوید. شرط می‌بندم.

آموزش میکاپ

در این برنامه مجری که خودش یک آرایشگر و میکاپ آرتیست است یا حداقل بهش می‌خورد این کاره باشد(!)، روی سر و صورت یک دختربچه، فنونش را اجرا کند. آخر سر با یک کوچولو روبه‌رو هستیم که ریخت و قیافه‌اش شبیه کوچولوها نیست. باز هم می‌توانید تصور کنید که «دختربچه کوچولوی توی خونه» پس از تماشای برنامه از مادرش می‌خواهد: «مامان منم می‌خوام این شکلی شم.»

در طول برنامه، شماره تلفن آرایشگر و سالن زیبایی‌اش را می‌بینید و گاهی تصویر برخی عروس خانم‌هایی که ایشان رویشان فعالیت داشته، پخش می‌شود. پیشنهاد ما این است که اگر بیماری قلبی دارید، به این تصاویر نگاه نکنید، چون دیدن عروس‌هایی که شبیه شخصیت‌های «آواتار» شده‌اند، احتمال دارد ناراحتتان کند.

برنامه‌های طنز

– فردی با عنوان استاد «ط» روبه‌روی شما نشسته و با میمیک عجیب و غریبش برایتان لطیفه تعریف می‌کند. یکی از لطیفه‌های استاد: «آقا! کچله می‌ره تو آرایشگاه. همه نگاهش می‌کنن. می‌گه ببخشید.»

منبع :نقش تبلیغات در خانواده های ایرانی- مشاوره جنسی